10 ماهگی شازده پسر مامان و بابا

پنجشنبه 5 اردیبهشت 92

سلام هستی من.  ماهگیت مبارک

قد:73 وزن: 9/700

امیرکیانم امروز ده ماهه شدی مامان. نمیدونی من و بابا چقدر خوشحالیم که بزرگ شدنت رو می بینیم. خدا رو شکر میکنم که پیشتم و خودم ازت نگهداری میکنم. نمیدونی چه لذتی داره! بعضی وقتها اصلا نمی فهمم زمان چه جوری میگذره. تو شدی لحظه لحظه زندگی من. گاهی اوقات فقط میشینم و نگات میکنم. به کارهات، به شیطونیهات، به خرابکاریهات، به اینکه اسباب بازیهاتو به اطراف اتاق پرت میکنی، یا دوتا شیء رو میزنی به هم و صدا تولید میکنی و خودت چقدر از این کارت ذوق میکنی، یا وقتایی که با لذت تمام کشوی لباسات رو خالی میکنی، یا موقعی که فقط چند ثانیه ازت غافل میشیم میبینیم یه دسته گل جدید به آب دادی، نمونه اش خاموش کردن لپ تاپ بابایی! خلاصه که دنیایی داری فرشته من

و اما در ده ماهگیت: 6 تا دندون داری، چهارتا بالا دوتا پایین.(عاشق دوتا دندونای پایینتم مخصوصا وقتی که میخندی) مهارتت تو راه رفتن بیشتر شده. البته به تنهایی نمی تونی راه بری. باید دستاتو بگیرن یا اینکه خودت از دیوار یا مبل کمک میگیری. چند ثانیه میتونی بدون کمک سرپا بایستی. وقتی میخوای بغلت کنن دستاتو میاری بالا که یعنی بغلم کنین!

و یه کار جدید دیگه که امروز کشف کردیم. امروز وقتی که بابا لباس پوشیده بود بره سرکار از بغلش بغل من نمیومدی و چسبیده بودی بهش. و وقتی گرفتمت دنبال بابا گریه کردی. منم برای اینکه ساکت بشی بردمت تو بالکن تا بابا رو از بالا ببینی. فکر کنم دیگه کارمون درومد! دیگه جلوی تو نمیتونیم برای بیرون رفتن لباس بپوشیم!

مرد کوچولوی من. آخر این یادداشت میخوام برات دعا بکنم. البته من همیشه برات دعا میکنم. از خدا میخوام همانطور که مایه شادی و نشاط من و بابا هستی، وقتی که بزرگ هم شدی برای مردم و اطرافیانت مایه امید و دلگرمی باشی و تا جایی که از دستت برمیاد خیر رسون باشی. خدای بزرگ ضامن سلامتی و سعادت و موفقیت تو باشد.

 تاریخ عکس:1392/2/5